‘สกอตต์’ รำลึกช่วงเวลาแจ้งเกิดที่ ทีพีซี ซอว์กราส 20 ปีที่แล้ว
อดัม สกอตต์ (ภาพ: Getty Images)
ย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว อดัม สกอตต์ หนุ่มออสเตรเลียน ประกาศศักดาแจ้งเกิดบนเวทีกอล์ฟโลกด้วยการคว้าแชมป์พีจีเอทัวร์ รายการ เดอะ เพลเยอร์ส แชมเปียนชิพ ที่ทีพีซี ซอว์กราส ในรัฐฟลอริดา สหรัฐอเมริกา ซึ่งกำลังฉลองครบรอบ 50 ปีในปีนี้
อดัม สกอตต์ แชมป์พีจีเอทัวร์ 14 รายการบอกว่า “ผมคิดว่า เดอะ เพลเยอร์ส แชมเปียนชิพ เป็นรายการที่นักกอล์ฟทุกคนอยากชนะ โดยเฉพาะเมื่อมีการพูดถึงเกมการแข่งขันที่ยอดเยี่ยมและแชมป์เมเจอร์ ก็มักจะนับรวมเดอะ เพลเยอร์ส แชมเปียนชิพ เข้ามาอยู่ในระดับเดียวกับแชมป์รายการเมเจอร์ การที่ผมได้แชมป์เดอะ เพลเยอร์ส ในช่วงแรกๆ ของการเป็นนักกอล์ฟอาชีพในปี 2004 เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก”
อดีตมือหนึ่งของโลกกล่าวอีกว่า “ขณะที่ทีพีซี ซอว์กราส ก็เป็นสนามที่ยอดเยี่ยมและเปิดกว้างสำหรับผู้เล่นทุกคนที่ลงแข่ง และทุกครั้งแชมป์จะตกเป็นของผู้เล่นที่ดีที่สุดเสมอ ผมมีความทรงจำที่ดีมากๆ ในรายการนี้ และสนุกกับการแข่งขันที่ทีพีซี ซอว์กราส มันคงเป็นเรื่องที่วิเศษมากหากผมคว้าแชมป์อีกครั้งใน 20 ปีต่อมา”
“นับตั้งแต่ผมคว้าแชมป์ เดอะ เพลเยอร์ส ผมผ่านเวทีการแข่งขันกอล์ฟมากมาย และเดินทางไปรอบโลก แต่ยังมีความทรงจำในวันคว้าแชมป์อย่างชัดเจนเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ความรู้สึกในการเล่น 2-3 หลุมสุดท้าย ยังเป็นความทรงจำที่สดใหม่เสมอสำหรับผม”
นักกอล์ฟวัย 43 ปีเล่าให้ฟังถึงช้วงท้ายการแข่งขันเมื่อ 20 ปีที่ผ่านมาด้วยว่า “หลายอย่างเข้าทางคุณในการคว้าแชมป์รายการใหญ่แบบนี้ บางครั้งก็เป็นเรื่องของโชค ผมคิดว่าการเล่นก๊วนเดียวกับเออร์นี่ เอลส์ ในรอบที่สาม ช่วยให้ผมเล่นได้อย่างสุขุม มีความนิ่ง และเล่นได้ดี ซึ่งช่วยให้ผมมีความมั่นใจมากขึ้นในการลงเล่นรอบสุดท้ายในวันอาทิตย์ แม้ผมจะไม่ได้เล่นร่วมกับเออร์นี่ เอลส์ ก็ตามแต่ผมนำประสบการณ์จากรอบที่สามมาใช้เยอะเลยทีเดียว”
สกอตต์ บอกต่อว่า “ทุกครั้งที่คุณเป็นผู้นำทัวร์นาเมนท์ มันยากที่จะไม่คิดถึงการแข่งขันล่วงหน้าและคิดถึงการคว้าแชมป์ หรือคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นตามมาหลังจากนั้น ในการเล่นหลุม 18 ผมทำได้ดีทีเดียวในช็อตทีออฟ แต่ในการเล่นช็อตสอง มาสะดุดตีตกน้ำ และมากังวลกับพิตช์ช็อต ซึ่งเป็นการเล่นช็อตที่สี่ เพราะการเล่นพิตช์ช็อตผมไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่ในตอนนั้น แต่ผมซ้อมหนักก่อนเริ่มการแข่งขันในสัปดาห์ดังกล่าว ผมพยายามทำใจให้สบาย และเล่นช็อตนั้นด้วยความเชื่อมั่น ซึ่งผมทำได้ดี ลูกห่างธงราว 8 ฟุต”
“ผมจำได้ชัดเจนว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับพัตต์สุดท้ายครั้งนั้นสักเท่าไหร่ เทียบกับในอดีตผมตื่นเต้นมากถึงขนาดมือสั่น ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความมั่นใจในการอ่านไลน์พัตต์ หรือเพราะอะไร แต่ผมค่อนข้างนิ่งและเซฟพาร์คว้าแชมป์สำเร็จ ซึ่งเป็นการคว้าแชมป์ทัวร์นาเมนท์ใหญ่ที่สุดในอาชีพของผมตอนนั้น และเป็นโอกาสที่พิเศษมาก”
“หลังจากคว้าแชมป์ เรากลับไปที่บ้านของ สจ๊วร์ต แอปเปิลบี ในออร์แลนโด้ ในช่วงเย็นวันอาทิตย์ เพราะตอนนั้นผมยังไม่มีที่บ้านพักในสหรัฐอเมริกา แต่ไม่มีการเฉลิมฉลองแชมป์อะไรมากมาย ซึ่งผมก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะอดัม สกอตต์ ในวัยนั้น พร้อมฉลองสุดเหวี่ยง”
“อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ยอดเยี่ยมคือแฟนสาวของผม ซึ่งปัจจุบันคือภรรยาของผม อยู่ที่นั่นด้วย รวมถึง บุช ฮาร์มอน โค้ชของผม และเป็นหนึ่งในช่วงเวลาสำคัญในอาชีพที่ผมได้มีความทรงจำแสนพิเศษเกี่ยวกับการคว้าแชมป์ในบ่ายวันนั้น บางทีผมอาจต้องชดเชยการที่ไม่ได้ฉลองชัยเมื่อ 20 ปีที่แล้ว และมาฉลองในแบบไม่มีวันลืมเลยหากผมคว้าแชมป์อีกครั้งในสัปดาห์นี้” หนุ่มออสเตรเลียนกล่าวในที่สุด
